İzafi sorguların hükmettiği gözlerinde
Bir kardelen yalnızlığında esir kaldım.
Ölüm sesinde bir aşkı ruhuma sarıyorum!!
Kefenler atlas tenine dokunmasın
İstemem.
Bir yıldırımın ulu orta çıplaklığında
Ölümlerin hepsini üzerime alıyorum.
Bir bir yanıp sönen yıldızları
Gecenin koynundan aldım
Mahur saçlarına dantel dantel bırakıyorum.
Sil o cihanı aydınlatan nur yanaklarını
Damlalar iz bırakmasın dimağında.
Gevşet gerilmiş hilali kaşlarını
Özgürlük tadında bir tebessüm belirsin
Yitirilmiş mücevher dudaklarında.
Dağın döşünden fışkıran su serinliğinde
Mutluluklar diliyorum.
Cihanlar dolusu acılar yüklediğin !yüreğine
Beraat verdim.
Kaldır mağrur başını,bana aşkı öğreten kadın.
Hiçbir acı baki kalmaz irşat gözlerinde.
Giyinirsin yine umut dolu yarınları
Yıpranmış geçmişinin üstüne.
Çıkarıp atıver her şeyi dök üstüne benzini
Yakıver gitsin fütursuzca.
Savur rüzgara küllerimi
Karışsın cehennem yellerine.
Bütün ayrılıkların vebalini üstlenen
Teferruat yalnızlığımı kaldırımlara döşe.
Şehrin en işlek sokaklarına bırak onurumu.
Kimsenin ayakları yalnızlığıma basmasın.
Bir daha toparlanamayacak onurum ayaklansın.
Hep hırpalandım,hep yaralandım
Kanamadan sevmeyi öğrenemedim.
Geriye bakmalarını da al git..
Kalanı paylaşalım !
Acılar benim olsun tebessümler senin.
Sensizliği düşünme.
Bu kentte sen olmadan da seni yaşarım!!


MEHMET ZAFER