ansızın
bir güneş kuşu bozuyor kozamı



kime diyorum
sana diyorum
ey duvar ses ver
kendimle konuşuyorum
bir kalem düşüyor yere




idris ile isa yükseliyor göğe
ilyas ile hızır buluyor kendilerini yerde
göğe çamur sıçratıyorum
ışıksız kalıyor gözlerim




cebime dolduruyorum muhabbet kuşlarını
kırılıyor boyunları
ağlıyorum




kazımak istiyorum adını duvardan
duvar benden hırçın çıkıyor




düşünme
düş yola diyor gönlüm
yolum sana doğru
aklım gitme diyor
alışkanlıklar dizlerime yapışık
deste deste gelecek
kendini beğendirmeye çalışırken
küflü geçmiş
işvebaz
yoldan çıkarıyor beni




aklım ile kalbim satranç oynuyor
kalbim beraberliğe razı




kuştüyü gibi hafif bir düş konuyor göğsüme
ansızın
bir güneş kuşu uyandırıyor
gılgamış ne gençlik iksirine
ne de
ölümsüzlüğe sahip oldu
Tanrı izin vermedi ki

nerdesin
ateşim kırk













gönül gençyılmaz