Sevdalara yelken açmak benim neyime
Hangi gece ki seni düşünmeden
Başımı yastığa koydum ki
Hangi güzelin kaşlarına

Perçemine gözüm değdi ki
Kaç yürek yandı da ben başımı çevirip baktım ki
Umutsuz sevdaların şarkılarından nameler çaldım
Aşka dair yazılmış bütün kötü kelimeleri aldım

Sildim yaktım sıf senin kulaklarına değmesin diye
Sensizliğin sancısını
Yüreğimdeki sevginle oyaladım
Kâh sağa döndüm kâh sola

El açıp ALLAH’A yalvardım kaderimdeki seni versin diye
Uykularımı harabe virane kıldım yokluğunda
Bir kederli şarkı dinledim
Ciğerimi yaktım kendimi yaktım

Bakışlarında ömrümü buldum
Çocukluğumu yetim bırakarak
Sensizliğimin demli çayını içtim
İçerisinde kokun var diye

Ölümü mahşeri unuttum sana kavuşamadığım gün
Zaten benim mahşer günüm olacak
Yüzüğün halen parmağımda
Onu seviyorum tıpkı sen gibi

Her sabah onu öperek uyanıyorum
Ve sen hiç çıkmıyorsun
Senle dolu olan aklımdan yüreğimden
Ne var ne yok deme bana bez âlim

Söyle hangi yürek dayanır bunca ayrılığa bunca acıya
Taş olsam beklemekten parçalanmıştım
Ağaç olsaydım kurumuş çökmüştüm
Ben neyim böyle senin sevdanın içinde

Hani diyorum bazen şeytanın fikrileri tersimdir
Ama puştun fikirleri de fena değil
Sıkı versem şakağıma bir mermi
Ve göç eylesem

Sensiz diyarlardan sensiz diyarlara
Tıkanıp kalıyorum içerimdeki sana
Bir şey olur diye vaaz geçiyorum
Karlar yağacak üzerime biliyorum tıpkı geçen yıl gibi

Ve ben yine sevgiye sevmeye sevilmeye hasret
Sadece seninle olan ömrüme koşacağım
Nereye kadar böyle gider bilmiyorum
Artık tökezlemeye başladı sol yanım

Bazen sabaha hasret bırakıyor beni
Dayan diyorum dayan ki son bir sefer göreyim cennet gözlerini
Tek korkum kaldı geriye ya bir gün beni dinlemese ve durdum derse
Ya ben senin gözlerine bakmadan gidersem diye korkarım

Korkum ölmekten yana değil
Korkum mezara girmekten yana değil
Üç günlük dünyada sensiz geçecek üç günüme ve üç günlük dünyada
Sana bakmadan toprak oluşumdan korkum sevgili…