2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1344
Okunma
Dokunduğumda dökülen
yüzlerce saç telin
ağladı geceye
Yağmur astar çevirdi
parmaklarıma
Korktum
Çok korktum cennetim
incitmeye seni
en kırılgan dalından
Âh sana dokunmak
kaç yüz bin defa ölmekti
Senin tenin toprağım
Gömülünce
bayram günüm demekti
Yazgın
kül karasında bulama
benim ki zeytin çiğidi örgülü
Tadı tuzu kalmadı gayri bu elin
Çöz saçlarını
gel birlikte ölelim
Dökülmesin ayak altına
dokunmaya kıyamadığım saçlar
Onlar ki
ben düşerken uçurumdan
tutunduğum halatlar
Öyle bir devir ki
sonsuza dek başını omuzuma
Utansın zembiller
hiçbir dalda yok böyle bir ihtişam
Gülşen Mavi
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz