1

Gebedir gündüze bütün geceler
Ve doğan günle battı bak niceler

Güneşin arkasında durma sakın
Büyümez gölgelerde hiç cüceler

Bilimin gerçeğinde yak ışığın
Çözülür böylelikle bilmeceler

Terazin vicdanında olduğu an
Adalet sağlar yüz de gülmeceler

Yaşamak taçlanır sevip sayarak
O zaman işte hep dolar sareler

Bu hayat senle başlayıp da biter
Biliriz zor hayat denen bu sefer

2

Hayatın anlarında mutluluğun
Kesilir gün gelir sesin soluğun

Değerin bil ki sağlığın koru hep
Sıkışır sonra bilmeden kuyruğun

Zamanın durmadan akar su gibi
Boşu doldur kurumasın oluğun

Yaşayacak kadar ye etme ziyan
Hele eksilmesin sakın konuğun

İyi seç dostu serme önce postu
Sözü öz seç ve olmasın nutuğun

Yaşamak bir sanat sanatçısı biz
Ve bırakmak küçük de olsa bir iz

3

Veririz hep öğüt bu pek de kolay
Bunu uygulamaksa sorma olay

Bu yalan dünya der temah ederiz
Malımız dolsa isteriz ki saray

Dilimiz pek kolay sever ya gönül
Kara günlerde dost kayıp ne yapay

Sözümüz ok olur yayından çıkar
Ve özür bilmeyiz kırılsa da fay

Egolar yükselir durup dururken
Kızarız sormayız nasıldı detay

Ne yazık dargınız da aynalara
Bakarız hep havada turnalara

4

Çocuğun gözlerinde masumiyet
Büyüdük kaybolansa samimiyet

Yığılan taş duvarların içi boş
Arıyor herkes nerde insaniyet

Bozulan zihniyet bu kan ve barut
Savaşır durmadan nasıl eziyet

Eceli beklemez ölüm ne basit
Ne yazık denmiyor bu bir cinayet

Temelinden değişti taşlarımız
Ederiz durmadan nasıl şikayet

Usumuz uslu olmasın dileriz
Susarız sanma pek yakın gürleriz

5.

Eğilip el etek öpen yaranır
Ne yazık böyle kimse pek aranır

Kuşatılmış zaman mekan ne modern
Ve yetişmek için nasıl zorlanır

Diyemez kimse hiç eğilme sakın
Buna insan tabi ki zor dayanır

Maviler nerde gök ağaç kıyılır
Yaşayanlar günü gelir usanır

Aranır nerde hürriyet sorulur
Uyuyanlar da uykudan uyanır

Umudun rengi bak ebem kuşağı
Dik duranlarsa kurtarır uşağı



Fe i lâ tün/ me fâ i lün / fe i lün