Ah yar
Koca bir servettir içimdeki hasretin
Söyle ne zaman biter vuslata olan bu borcum
Ecel gelince verilen son nefesmidir bedeli
Dizlerime kadar yükselir gelir de ölüm
Zamansız gelen özlemin kadar bükmez belimi





Her parçam ayrı bir evrendeyken
Aşkın ‘’ Kün ‘’ emriyle birleşmiş zerrelerim
Göğsümde ateşten kor kelimeler yakar bedenimi
Yüreğim kemikten parmaklıklar ardındayken
Söyle ne zaman çözülür bu kördüğüm





Ölüm bu şehrin gece bekçisidir
Hasret yalnızlığın tanrıçası
Ne zaman başını kaldırmaya kalksa
Ya bir ân büker boynunu
Ya da bir ses iner tokat gibi yüzüne





Ben ölüler hep mezarda olurlar sanırdım
Ayrılığı okurken kitaplarda hiç duraksamazdım
Hele şiir yazmak imkânsızdı
Ne zaman ki şu bitmeyen hasretin içime sızdı
benim için de şair oldu derler be sevgili





Gecelere serpilmiş,
Dağılan zerrelerimi toplayıp çıkıyorum her sabah
Bir dost selamı teselli ediyor bazen
Mutlu olmak kolay olsa da bazı insanlara
Mutlu görünmek ince bir sanattır
Hele hele buralarda...


Ah Mekke hani nerde o sokakların!
Kim saklayacak şimdi,
Yokluğunda akıttığım gözyaşlarımı.