Ne bekliyorduk
Dökülen insan kanı
Nehirler oluştururken
Suskunluğumuz
Umursamaz almayan duruşumuz
Susturacak mıydı
Bu kanlı mahşeri
Karanlığı aydınlatan dolunay değil
Peşi sıra bombalar aydınlatıyor
Sessizliği kurşunlar delip geçiyor
Ve anaların feryatlarına
Çocukların gözyaşları eşlik ediyor
minicik bedenlere
Ecel olurken kurşunlar
Gözlerimiz kapalı
Vicdanlarımız derin uykularda
Şafağın kızıllığı
Kan nehirlerinin yansıması
Esen sam yeli değil
Ölüm rüzgarları
Yeni dünya kuruluyormuş
Kan nehirlerinin kenarına
Minicik bedenlerin üstüne
Fark ettiniz mi
Onlar ağlamıyor
Parçalanıyor
Ölüyor
Bizlerde yaşıyoruz
Öyle mi
Ruhsuz bedenlerimizde
Binler acı çekerken
Biz yaşıyoruz işte kendimizce
Gece yine gebe
Ölüm ve çığlıklara
Bugün gece olmasın
Belki susar bombalar
Belki erir gider kurşunlar
Tanklar
Silahlar
Güneşin aydınlığında
Ne bileyim işte
yada kaybolur gider
Karanlık ve ölüm
Savaş ve kötülük
Belki kurur gider kan nehirleri