Kimseler bilmez beni
Karanlık bir figürüm yaşamda
Sessizce gezerim etrafta
Gece yarısı sokaklarda
Gündüz en kuytu köşelerde

Elimden düşmeyen sigara
Ve senden kalanlarla oyalanırım

Ağlamak yok ama
Aslında iyi gelirdi biliyor musun
Hıçkırıklara boğulmak
İçindekileri serbest bırakmak

Ama faydası olmayacak
Şimdiye kadar olmadı da ondan

Yorgun düşmüş yüreğim
Yalan sevdalardan atmaktan
Düşlerim yarım kalmış
Sönüp giden umutların ardından
Yorulmuş gözlerim
Sokağın başına bakmaktan

Ve hayattan
Ve yaşamdan
Bunlardan yorulmuşum
Binbir dilek dilediğin halde
Hep boşlukta kalmaktan
Ve yaralı bir yürekle yaşamaktan
Yorulmuşum

Düşlerimin gözlerimin önünde yıkılmasından
Her defasında aynı tekrarlardan
Ve bitmeyen acılardan

Diyorsan ki
Yaşadıklarının aksi de var
Gel kanıtla o zaman