Kim bilir
Belki
Belki de hep boşa umutlandık
Hep boşuna
Boşuna kuruldu hayaller
Olmayacak
Olamayacak yarınlara
Umutsuzca
Hepsi boşuna
Sade zaman kaybıydı
Aslında
Sadece zaman kaybıyla kalsaydı
Niceleri aldı
Niceleri verdik
Bu uğurda
Şimdilerde
Bugünlerde
Yalnızlığı hissederken iliklerimizde
Sadece hayatımda değil ama
Vücudumun her zerresinde
Boşunaymış hissi bastırıyor
Bastırıyor
Bastırıyor
Canımı yakıyor
Bırak gözlerimi
Yüreğimi ağlatıyor
Dağlıyor
Senle aynı semaya bakarken
Senle aynı havayı solurken
Senle mehtabı
Senle aynı gündoğumunu izlerken
Senden uzak
Senden ayrı kalmak
Ayrı kalmak öldürüyor beni
Ölüyorum demekte
Basit bir söz sadece
Ölmek kurtuluş olmaz mıydı
Oysa şimdi çırpınıyorum
Can çekişiyorum
Seni uzaktan görmeyi deniyorum
Kendimi göstermeden
Uzaktan
Bazense nefesin kadar yakından
Hissetmiyorsun ama
Sana öyle yaklaşıyorum ki bazen
Uzansam ellerime saçın gelecek
Ama ben hep geri çekilirim
Gözlerini görmek
O gözleri tekrar görmek
Ve büyüsüne kapılmaktan korkuyorum
O yeşilin ahengine kapılmak
O yeşilde yeniden doğuşu yaşamak
Bir daha aldanmak
İnanmak
Hiç zor değil
Zor değil de
Artık canım yanıyor
Hani o hep
Hep boşuna hayallenmek
Boşuna umutlanmak geliyor aklıma
Bir fırtınanın serpintisi
Bir savruluşun etkisi
Ağır gelir
Ağır gelir bu bedene
Kim bilir
Belki
Belkide gerçekten boşunaydı her şey
Ne kadar zor olsa da bu kelime
Bazen söylemek gerekiyor işte
Kendine itiraf edip
Suskun
Susmuş olarak
Bir köşeye çekilmek gerekiyor
Umutsuz
Ve sessiz
26.01.2014 23:30