Devrim polislerine göre bir şaire benzemek suçtu sevgilim
işkence aletleri haksız eleştiri olunca hayatın
susmak en çok bize yakışıyordu ya, biz susunca
birçok kadınla sevişiyordu ölümler


uzağımızda çocuklar ölüyordu,
açlıktan, savaştan, yalnızlıktan
uzağımız dil oluyordu dört duvarını sayfa yaptığımız odalarda
biz ağladığımızda insanlık suçu işliyorduk
adamlık kurşuna diziliyordu şövale sehpalarda
şiir silah kokuyordu, dudakların ise apayrı çalıyordu ıslığı
sınırlarının ötesine geçmekle yargılanıyordun
senin sınırlarının ötesinde aklanıyordu tüm yalnızlıklar


zavallılıkla, acımasızlık arasında yolcu taşıyordu trenler
tünellerine her girdiğimizde annelerimizin avuçlarını sıkıyorduk
hâlâ muhtaçtık o ince ruhlara, belki de tek bildiğimiz faşizanlık
o ince ruhların yapraklarına dahi sonbahar şiirleri yazılmasındı
ki töreleriyle, cinayetleriyle, çocuk gelinleriyle yazıldı


bakma bir bahçede nadide çiçek olmak zordur her zaman
şimdi ben senin bu güzelliğine toprak olmasaydım
sana haksızlık yapardım
aşkla yağmuru bekleyen çocuklar gibiyiz artık
benzemenin ötesinde bir mahallede top peşinde koşuyoruz hepimiz
sen o bahçenin içinden bizi izliyorsun


biliyorsun ne kadar çok sevdiğimi
pencere camlarının kırılmasını
sonrasında elma şekerine hevesli senli özlemleri içimde susturmayı
ekmek karnesinde ise birçok dersimiz hep zayıftı
sen güzeldin ya, senin güzel olmandı biraz da temiz kalmışlığımız


hadi len oradan diyesim vardı hep
yani hakaret edesim vardı göğün altında
tellere yıllardır takılı kalmış susan uçurtmalara,
o çocuklar terk edince anladım ülkelerini,
büyümeye yetim kalmışlardı, uçmaya yetim kalmış uçurtmalar gibi


bu yüzden duyarlı olmak
hani elinde şarap kadehiyle, ya da elinde kutsal bir kitapla fark etmez
çocuklar için yola çıktık biz, belki de yolda kaldık
ama en azından denedik değil mi ?


bu emeğin tadı bir başkadır
bütün kahramanlıklar üç beş insanı kurtarmakla başlar sanılır
aslında bütün kahramanlıklar bunu düşünmekle de başları yazdık
gözyaşlarımızı, hüzünlerimizi masal gibi anlattık
işte bu yüzden de güzelsin bende
işte bu yüzden umuda dair kelimelerimiz aşk renklidir, özlem renklidir


bütün tanrısal yorumlu hükümlerden ayırıyorum seni böylelikle
işte sana bunları yazmasaydım
tüm anlattıklarımızla hissettiğimiz aşka da haksızlık yapardım
içimizin hüzünlerine yapılan haksızlıklar ise önemli değil
sen güzeldin ya, sen güzel kaldın ya hiç önemli değil...

















.