5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1305
Okunma

Bir gece ansızın geldi felaket
Minik bebekler uyurken beşiğinde
Çöktü üzerine bir duvar
Analar babalar yok oldu
Öksüz kaldı yavrular
Neşe içinde planlar yaptılar yarınlara
Birden kaldılar beton yığınlarının altında
Gece ile sabahın selamlaştığı bir saatte
Söndü ocaklar yok oldu aileler
Kırk beş saniye yetti hayatları yok etmeye
Yıllarca didindiler çalıştılar
Alabildikleri bir evdi beklide
Çocuklarına birkaç çeyiz
Hepsi bir duman tufanında yok oluverdi
Yıkıntılardan kalan sadece
Çadırların baş köşesinde
Asılı mutluluk resimleri
Dün beyazlar içinde bir gelin
Bu gün gözü yaşlı bir dul
Yaktı yıktı bu acı bütün vatanı
İçimizde buruk bir acı
Kan ağlıyor gözler dinmiyor yaşlar
Yürekler cendereye sıkışmış sızlıyor
Alamıyoruz rahat bir nefes
Korku iliklerimize kadar işlemiş
Kurtuluşu olmayan bu afetin…..
5.0
100% (6)