hey sen!
evet evet beyaz tenli
duyuyor musun ağlayan çocukları
ya sönmüş yıldız gibi tebessümleri
delibozuk bir düzen bu
siyah beyazın yanmış giysisi sanki!
bak gülüyorlar yine de
tabakadan yeni çıkmış cigara gibi
bembeyaz dişlerle
kapkara çoçukların bile aynı ağlama sesi
işte bu tam bir komedi!
hey tanrı! bizi boyarken mürekkebin mi bitti!
kan gruplarındaki tuhaf benzerlik de neyin nesi!

duyuyor musun ağlayan çocukları
tebessümleri sönmüş yıldız gibi!


insan etsek doymak bilmeyen hırsları
taş olur ekmek, kevgire döner peynir
kıvılcım sarar hak üzere zeytin benizlileri
açlıktan büzüşür sığınacak yer arar atlaslar
devrilir sırtüstü Allahı aynı insan sürüleri


dört kapı bekler durur ki çıksın gelsin mesih
bâdireler gözlerini oyar o hâlâ sağır liman kör resif


altını üstüne getirdik insanlığın
mâdenî-mânevî kavgalarla
ve medenî çözümler ürettik kabul buyurursan:

-komşusu açken tok uyuyan bizden değil-
...
-aç uyuyan bizden değil, komşu!-
...
-açken uyuyan komşu bizden değil-


"tüm insanlar kardeştir"

tamam duyuyoruz tanrım
...
tanrım duyuyoruz tamam!
...
duyu yoruyoruz tanrım!


off tanrım şarjım bitti!..



ne oldu bize böyle
yoktan neyi yarattık neyi ürettik de
bahşedileni bile paylaşamıyoruz
nasıl oldu hiç fark etmedik
her inanca aracılık eden bezirgânlara benzedik


çılgın bir paranoya bu uyanmalı esâretten
dağıldıkça coğrafyada ayrılıyor insanlık kemiği etinden


bir düdükse beklenen
-ki öyle-
bir nefesi bitirmek mi
yoksa çoğaltmak mı bizden istenen
hani nefs-i emmare hani öksüz yetim hakkı
hayat dediğimiz bir selâ bir talkım arası değil mi
korkma
gökdelenlerin de sığar
son model arabaların da cebine
tanrının cehennemi senden de aç bir kere!



ve sen beyaz adam
duyuyor musun ağlayan çocukları
mâdem amacın cennette yer kapma telâşı
kaldıramadığın kıçınla mı geçeceksin arafı
-boş kilolu Afrikalı’yı!





ToprağınSesi



.