ne kaldı dersen geriye
müstebit yongalarım vahim ölçek bitkin
tırpana değiyor hep dilim
iyiyim diyorsam
siyahtan griye kaç ton varsa o kadar işte
çöpten adamlar topluyorum dilenciler gibi
belki yerime şiirlere koyarım diye



hüznümü denize katık ediyorum
ki üzgünlüğümü kimse bilmesin hiç
önemsiz adımlarla çiğniyorum gölgemi
aslında, yortuda şanzelize bulvarı gibiyim
rafadan inatlar biriktiriyorum antiparantez
ki bu katı dargınlığı küstahlıkla örterim belki bu kez


sönmemiş yeni seyirler postalıyorum
eski ahizeler gibi elleri masa başında
bir yerinden esir
sorgu bezleri doluyorum kafama
kovuyorum mavileri birer birer
sözüm söz hâlâ
GÖZLERİNSİZ GÖKYÜZÜ HARAM BANA


tüm yolları tutmuşlar
sana giden tüm biletleri almış birileri
kızıyorum kendime
yersiz mi sevmişim şimdi
yok
tanrının kalem açacağını çalmışlar diyorum
düşüyorum keskin bıçak
çift kişilik bedenle yok(uş)aşağı
kalakalmışım öyle orta yerde
paspası olmayan anahtar gibi çırılçıplak
tüm bozukları tümlettim az evvel
hafifletici sebeplere yaslansın keder diyerek


bir şekilde ulaşmalıyım sana
boşa gitmemeli bunca hazırlık
ellerine tutunmalı bir şekilde bileklerim
müsâit bir araç-vesayit-olmalı
kader üzeri de ayakta da olsa binerim...

dün gibi aklımda
TANRI BÜYÜK HARFLE YAZILAN TÜM DİLEKLERİ KABUL EDER! demiştin
bekle beni geliyorum sevgilim
ç a m k e n a rı, yemyeşil!




ToprağınSesi






.