emir verdim tek seveni de kalsa ölmeyecek kimse diyor tanrı
ölsem ölsem kendime ölürüm öldüğümü tanrı bile bilmez ama

dili zifir güneşin adıyla
anlamadığım bir dilden konuşuyorsun
balkondan aya çekilmiş gözlerine
baygın baygın bakarken
sıkıysa cümle içinde kullan beni
bak bakalım kaç bucakmış nefret
intikam ve sayende biriken bela

o yüzden sevişmek matruşkadır
açtıkça başka tenler çıkar
derinden çok derinden

bitpazarından üç kuruşa aldığın beş gram gururunla
şom ağızlı neyzenler eşliğinde
kırkikindi kapısından giren her ergen oynaşına yaptığın gibi
gülüyorsun ya bana da
bir ihtimal sanıyorum o an
sarılıyorsun
oysa sarılmak çok güzel bir şey bu dünyaya ait olamaz
ve tabi sana da

o yüzden mutluluk oldum olası kötü
huzursa o yüzden sinsi
herkes hediyelik biblo gibi giriyorsa yatağa

sıfır kilometre aşkların şatafatlı astarından
gürbüz sübyanlara dökündüğün gülsuyu sızıyor
muska niyetine sızıyor aşk romanlarına bir sayfa
tüylerim severek büyürdü üç yerinde
alaturka taraçalarda
alafranga çalan dolunaya inatla
yerçekimine dahiliz biz
aşka değil
bırakmıyorsun ki çarçur edelim
bırakmıyorsun ki iştahla üfleyelim huylanan tüylerimize

o yüzden tercüme edilemez bir şeye dönüşürsek
ismimi sana bırakıp dönerim geldiğim yere
sadece ayrılıktır bizim bilip bileceğimiz tek terbiye


alicengizoyunu
(…ben beni sevmeni isterdim, kalkıp beni ezberleme…)