1-UYKUSUZ...


yastığımda kalan kokun
uykusuz......
..............özledim
daha demin demlenirken gece...



sığınaktı mülteci olduğum şiirler
sağnak hasretler başlatan akşamlarda
bir mısrayı sarardım sarı cıgarama
bir de seni düşlerime
sonrasında yakardım kendi kendine kendimi
kapaklanırdı dizlerim her seferinde toprağa...



-şadırvanda oturan eşgali mechul meczup
avuçlarından akıtırdı zamanı ilk ezan sesiyle
sonrası ağustos sıcağı çalardı kuruyan dudağına
üşengeç güneş şimdi fırlayacak dağların arkasındaki yataktan-



çelik çomak oynayan çoçuklarla dolacak caddeler
yüzlerinde çil çil gülüşler çember çevirecekler
dönme dolap bir dünyanın orta noktasında
ben her zamanki gibi dakik camdan senin geçmeni bekleyeceğim...



kirpiğimde küçük bir gök kuşak
yedi rekli geçip gideceksin gözlerimin önünden
bakışların kamaştıracak yolda oynayan çocukları
ardından ben arşınlayacağım ayak izlerini
arşa dokunan şarkıları gramofondan dinleyeceğim...



asla isyan etmeyeceğim duvarlara sakın unutma
bu kadar mahsun asılıyken siyah beyaz çerçeveler
çevirmeyeceğim başımı kapının çalan ziline
tozlanmasın diye sildim az önce gözlerimle albümleri...



sahi bu resmi ne zaman çektirmiştik
şimdi hatırladım dün gibi
şu ilk tanıştığımız zamandı üstündeki elbisenden çıkardım
leylak moru bir etek boynunda tek bir inci ne de güzeldin....



şimdi çıkmalıyım dışarı gelmeden köşe başına kemancı
sen de bilirsin sensiz bana keman sesinin dokunduğunu
başımı alıp gitmeliyim ıslak ceketli şairlerin yanına
biraz seni biraz bizi dinlemeliyim onların kendi sesinden...
.
.
.
.


gördün mü bak yine akşam ettik
vuslat sokağı numara on dokuz
saatler seniN bir de vuslatın uzun yollarında
tik tak
tik tak...

yastığımda kalan kokun...
uykusuz...
......özledim
daha demin yine akşamla ilişti senli şiirler pencereme gördün mü....