Ne müzmin illettir toplumda israf
Kanaat özünü unutanlar var
Eskiden var mıydı böyle lüks masraf ?
Tasarruf sözünü unutanlar var

Eskitmenin tadı artık yok oldu
Moda denen illet sanki hak oldu
Yama, sökük ise çoktan yük oldu
Çokluktan azını unutanlar var

Kazanmadan yiyen gelecekten yer
Bugün yiyem yarın Allah kerim der
Ya iz’anı şaşmış ya da gözü kör
Şaşırıp azanı unutanlar var

Kıymet verilmiyor ilme, âlime
Varsa yoksa para tek bir kelime
Sözüm olmaz tabi aklı selime
Oğlunu kızını unutanlar var

Zengin, kanaatkâr, cömert olmalı
Varlığı serveti Hakk’tan bilmeli
Yardım’ı yaparken yüzü gülmeli
Fakirin yüzünü unutanlar var

İsrafın özünde faiz bulunur
Faizden iflasa yol tez alınır
Borçlar ödenmezse kapı çalınır
Yol eğri düzünü unutanlar var

Kazanmak kolay harcamak zordur
kazanmadan yemek insana ârdır
Az’da çoğu bulmak en büyük kârdır
Hesabı mizanı unutanlar var

Şairağam israf etme duygunu
Kelâmullah yazmış senin kaygını
El açıp dua et serip yaygını
Beyan’da yazanı unutanlar var...

Mehmet Nalbant