ne vakit sussa içimin dili
gürültülü olur şehir
ve kuşlar ne kadar konuşkan

derinlerimden çıkan bir ofla
çıkıverse ruhum özgürlüğe
savrulsa daha ne
ama nerdee

o vakit bütün gözler düşman bana
ve bütün bakışlar
sözler dağ gibi yuvarlanır üstüme
susmuş dilime harf öğretmek işkence.

bir el uzansın da
tutsun isterim suskunluğumun uçurumuna düşmeden beni
ya da desin isterim
düştüğün yerde bulurum seni
bir tek gülüşlü bakış
acımı azaltacak belki düşüşümün
belki son gördüğüm
sonsuzlukta bir yoldaş

bak ama
nasıl da şefkatli
elimden tutan kimsesizliğim

bir dokunsam
başlayacak sağnak
dindiremeyeceğim
ben düşerken yıkılacak her şey üstüme
sağnağın seli ve üstüme yıkılanlar
ben altında kalacak
boğulacağım.



bir kabuk beni saran
çatladı
ha kırıldı ha kırılacak
hadi ama ne zaman
ne zaman


şaziye