sonu hüsranla biten birleşmenin
ben ilkel erkeğini
bir günde değil
belki bir gün…kan tutacak

uzanmışsın kırılgan bakışların cinnetine
az daha yaklaş
dokun yalnızlığımın sarmal kıvrımlarına
parmaklarının arasından geçsin
mahremin uyduruk mavisi
karaltıma süzülüyor kokun

kokun dudağımda uçuk
alazında alevlenecek sevişgenliğimiz
ve sen öylece tarayacaksın
tel tel
tek tek
hissederek
geçmişi

ayyuka çıkardı karanlığının sus eli
kandil yakarlardı geniş zamanlarının bakışlarına
-parlardın-
kibrit kıskanırdı

tentürdiyot yüzlü adamlarla savaşırdın
-sevişirdin demeye utanıyorum-

ben kıskanırdım
-çünkü sen isterdin-

kükürtsel bir devrimle sürecek karanlığın
nerenden yaksam
oradan akacak kanın

unuttum sana olan yorgunluğumu
uyutsana

kaldırımlar "beyin salatası" yosmaların


kaldırımdan aşağısı
-inince kasımpaşa-
oysa ben ikimiz için kaymıştım
bizim olmayan parkların
tecavüze müsait kaydırağında

yelkovan bir garip ihanet içinde sözlerine
akrep sokmak için sırasını bekliyor
kızma
oynaşıp gidecekler senle
an/sızı/n dolanıyor mahremine
eğreti gelin muamelesi görmüş nefsin

nefesin biçimlendiriyor ellerini
bedenimi kıracaksın ya
baştan acıtmıyorsun

baştan ayağa dolanıyor zamansızlığın
hücrelerinde dilbaz sevişler
tüylerine emir kipleri yağdırıyorlar
ben girince odana

oysa sadece öpecektim
neden kestin dudaklarını...


alicengizoyunu
(omurgasız bir aşk’ın,dik durma telaşını kim görebilir !)