kupkuru bir dal gibi
sarı yaprakların rengi ölük

suyu çekilmiş yüzünden
bir insan müsveddesi geziniyor sadece
onca yaşananların
kamburu çıkmış


seni başından tanıdım dedim
valla karşıdan görsem tanıyamazdım
çok zayıflamışsın sen

gülümsemeye çalıştı
suçlu arayacak zamanında değildi
o eski halinden bir nebze olsa
bir bir sayıp dökerdi tüm olanları
bir sürü suçlu arar bulurdu


bir marketteydik
sıra bendeydi ödemede
baktım uzaklaşmış arkamdan usulca
yüzündeki keskin acı gülümseyle


aldığım şeyleri kasiyere verirken
seni düşündüm Hülya
kimbilir kaç erkek koştu peşinden
kaç kişinin yüzüne tükürdün yukardan
Fahriye abla yanında olamaz çırak


bir kez bir erkeğin adını pantalonuna işledin
kardeşlerin anlamasın diye tersten
kaç kişi her zaman gülen dudaklarına kandı
dönüp dönüp onlara bir daha bakmana


biz senden önce büyüdük
sen o zaman çocuktun
büyümeye hevesle
kalçanı ileri çıkararak yürürdün
bize fotoroman yürütürdün bayiden
adamı sözlerle uyutarak


Bayhan’ı tanıdığında
annenin çimdiklemeleri sürüyordu
dişlerini sıkıyordu bazen
bazen ısırıyordu kolunu


düğününde ne güzel bir gelindin
bilmem girmiş miydin on sekizine
sekerek yürüyüşün dansedişin gözümde
simsiyah bakışların damadın yüzünde


sana da kader gülmedi Hülya
önce aldatıldın, ayrıldın
barıştın sonra kocanla
tekrar evlenecekken vurdular
sağ sol çatışmasında kahvede


mezarlıkta ağaçlara çıkıp
mezarına işediklerini gördüm dedin sağcıların
solcu mezarlarına
senin kadar bizim de içimiz yandı
o zaman da suçlular cezasız kaldı


bir kızın vardı bütün sevgini verdiğin
bir de doğumdan kalan hastalığın
arada sevdiğin erkekler oldu
kardeşlerin hiç anlamadı ki seni
bir işe yaramaz adama nikâhsız verdiler
kaç ay sabrettin bilmiyorum
onun esrar çekmesine
geri geldin


bir hüzün oturdu yüzüne
sanki suçlu senmiş gibi yıkıldın
belli etmemeye çalıştın hiç kimseye
durmadan oyalar ördün
yemeniler sattın


sonunda kader güldü demiştik yüzüne
yaşlı bir Albayla evlendin
kısa sürdü mutluluğun
daha balayı bitmeden
kollarında öldü adam

ömrüm boyunca bu kadar
mutlu olmamıştım demiş albayın
Gülben yüzlü kadınım



18. 7. 2013 / Nazik Gülünay