Sus!
Gönlümün karargahına baskın gözlerini sürme
yakma sularımı kızıl kıyametinle
cemrelerimi küstürme depreşirken bahar..

Cennetimi aldın ayaklarının altına madem
toprak durulamaz seni,
dön kendi cehennemine...

Ellerinin kiri bulaştı bir kere göğüme
bereket düşmez yağmurlarından artık
aminlerde yıkasan da ruhunu,
kanatlarından vurdun, düşlerimi kaç kere...

Sus artık!
Sustur dilenmelerini
dinsin intihar kusmaların yeter,
al git simsiyah tövbelerini alnımdan
sana edecek intizarım da kalmadı benim
nefesini kefenleyip, çoktan bıraktım musallaya....

Sus yine!
Denizlerim durulmadı hala
ihanetin dalgaları her gece vuruyor sahilime,
bir tokat gibi çarpıyorsun kıyılarıma
gidişinin dönüşü yok artık...

Sus!
Suları yakamaz, ateşi ıslatamazsın sen
şimdi tut
ayak üstü cümlelerini,
savurma su görmemiş nilüfer cennetime...

Dahası olmaz!
Suyun sırrına eremezsin
bir intizar, bin matem bırakırım eşiğine
vicdan/sızın olurum
yaktığın kadar yanarsın sen de
sus...!