Yine hasretler dallanmaya başladı yüreğimde
Ne yaptıysam olmuyor
Aklım fikrim zikirim akıp duruyor
Özlemleri yazıyorum

Kalem kırık yüreğim kırk
Sayfam param parça
Tutunamıyorum işte kahretsin olmuyor
Bir gün hasretleri ezip geçemedim

Fani olma yolundayken
Soluksuz üzerime gelmeye devam ediyorlar
Memleket hasreti evlat hasreti yârin hasreti
Prangalar vuruluyor bileğime yüreğime

Dilim lal dilim kemiksiz kelimeler yetim öksüz
Peyda eylemez özümden bir kaç kelam
Söylerim dinleyen sağır haykıran lal oluveriyor
Sineme hançer yatağını bağladım

Kaç darbeye daha katlanır bilinmez
Bu cüsseden bu ruh çıkmadan
Huzur mutluluk yamacıma ilişmez
Payitahtım çökmüş virane harabe olmuş bir yürek

Hangi yana dönse gözlerim yaşlar
Yağmur yaşlar içerime kezap olup akmaya başlar
Çekerim gözlerimin bendine bir set
Ne set dayanır ne bir söz dinler hasret eritiyor işte

İçten içe fed etti benliğimi
Anlatmak korkmadan kızmadan doğan güneşe
Ve ihanet etmeden şafağa beklemekteyim
Gidiş yollarım mayınlı diken ile bezenmiş

İnfilak etsem de olmuyor ne bir ses ne bir sesleniş
Yaram sardı benliğimi hazana ermeden bir çare
Çare ki iki dudak arasında ince bir çizgi
Pamuk ipliğine bağlanmış bir dert

Koparsa yanarım kopmasa yanarım
Sürün ve diz çök der gibi hasretler
Hangisine boyun eğilir
Hangisine salanır bir kaç kelam

Söyler mi dilim acep
Memleketken yana bir şarkı ya da bir sitem
Ya da döşer mi dudaklarımdan evlatlarıma
İnceden inceye bir sitem şarkısı

Düşmez ne bir sitem ne bir kahır
Nameler dilimde evlat sancısı çekerken
Ölüme meydan okurcasına
Doğacak güneşe merhaba demeyi bekliyorum

Umut toplarım gecenin zemherisinde
Umutlarım yârimin başına tac olur
Güller dikenlerini sakınır
Yüreğimin derinliğinde büyüttüğüm hasretimden

Ar tutmuş dikenlerin her birini
Arsız bir dünyanın yüreğime sıktığı tek bir sancı gibi
Sukut ediyorum lakin
Sukutun edep olduğunu bilmez edepsiz olanlar
Sukut ediyorum sadece memleket evlat yar adına…