Mavi bir türküdür deniz
Seni içimden alıp götürür
Engin bir ezgidir deniz
Yalnızlığımı geri getirir

Ay batarken gecemde sessiz
Bir ses duyulur içimde
Yokluğun konuşur bense yalnız
Karanlıkta ışığı sönen yıldız
Hücremi aydınlatır

Ruhun feneri ümit can çekişir
Küllenen aşk çarmığa gerilir
Dalgalı gözlerimde
Kızıl güller dirilir

Kan ister eşiğinden mağrur sevda
Acıdır bileğimdeki kelepçe
Sahipsiz ufuklarda sallanır şafaklar
Gül öyküsü ağlayarak yazılır
Kalemimde mürekkep yüreğimdeki kandır
Sen git küçüğüm gülüşünle başkasını kandır

İnanmam artık sahte tebessümle
Adı sevgiyse yaşananların
İhanettir severken gitmek
Eğer ölüyorsam yaşamak için
Bana yakışmaz sıradan ölmek

Affet! Sözlerim kurşun kokuyorsa
Dilimde tüfek dilimde mermi
Kendimi vururum aslında
Kendimi
Üşüyen yüreğimi
Ellerimde diken ellerimde zincir
Beni korsan gidişin bitirir
Telimde saklı bir infazdır ayrılık
Sakağımdan vurur dizeler
Susarsam tendeki canın firarıdır ölüm
Konuşsun hasretim mısralarda özlemim
Ben seni gönül ülkemde saklayamam gülüm


Hüseyin Özbay