Kader midir insanı mutsuz eden?
yaratılan asi kul mudur gönlü harabe eden
sonbaharda dökülen yaprak gibiyim
nereye dökülürüm ,nere de kül olurum ?

kurak mevsimlerde açan mis ki amber idim
masum ,bir çocuğum verdim ellerimden,
o güzel saf duygularımı, kırdılar çiğnediler
korkar oldum karanlıklarda gün ışığında dahi

dünleri mi sokaklarda hür o çocuğu özledim
şimdilerde sabırsız,yüreği taş bir insanım
zehir zemberek sözlerim,gözlerim bile
tanır oldum sahteliği yanıma varmadan

hain olmuş yüreği sevgisiz varlık beşer
aradığı sevgi idi,buldu kanaat etmedi
gül bahçesinde,karanfil aradı ağ ulu
giyinmiş bir kere iblisin karalarını

sevdalar bir parça olmuş yüreklerde
sarhoşun koltuğu altındaki son meze hayatlar
kirlettiği denizinde batmış hakkın lütuf u
çabalamaz uzanmak için renkli dünyasından

para pul,anlık mutluluklar doyurur nefsi
bakamaz baksa da görmez biçareliğini
toprak koksa,yağmur yağsa özümüz arınsa
feleğin tokadını yemeden açılsa gözler

ben ne ettim demeden yüce sual sorulmadan
sorgu muzu kendimiz çeksek son nefes çıkmadan
imren-ek baktım dönen semazenlere
gördüm huzurun ne denli ruhun ilaç ı olduğunu( sessiz çığlık)nuriye