Güneş gibi doğmuştun karanlıkta dünyama
Geçmişi düne gömüp bir sana yanıyordum
Eskiyen sevdalara olamazdım ben yama
Güne bakan çiçektim hep sana dönüyordum
Işığım sensin diye güneşe bakmıyordum
Arada sönsen bile kafaya takmıyordum.


Yolunu beklemekten cam kuşu oldu adım
Gelmediğin günlerde hep mazeretin vardı
Hüzüne yol alırdım sen diye adım adım
Olmadığın her anım gönle yağan bir kardı
Gel demem faydasısdı duyulmayan nidamdın
Ne yazık geç anladım taş kalpli bir adamdın


Aslında sevmemiştin yeterince sen beni
Bencillik kokuyordu aşkım diyen dillerin
Sana tek cazip gelen farklı bulmandı teni
Dokunmak istesen de boşta kaldı ellerin
Hırsını alamadın çekip gittin aniden
Nasılsa dönecektin sevdim diye yeniden.


Halbu ki farklıydım ben sevdim mi tam severdim
Zorluğa göğüs gerip hep arkanda durmuştum
Dosta düşmana karşı sevdiğimi överdim
Mutlu oluruz diye ne hayaller kurmuştum
Anladım ki seninle hataydı yola çıkmak
Şimdi bana düşüyor geçmişi yine yakmak.


Ayvazım DENİZ