parmaklarım sızılar
buğulu yoğunluğunda
düş ülkesinin
bilmem daha nasıl anlatsam
titrekliğini
sensiz nefes almaya
cürretimin...

adınla mühürlenmeliydi
kapısı
bu kaçak ömrümün...

gözlerim yüreğimin kepengi
sensiz dünyaya inat
sonuna kadar kapanıyor sonsuzluğa...

seni düşünmeyi ömür yurdu hattında
eksiksiz nöbet bildim
vurulanadek kör kurşunuyla
gurbetinde bütün iklimlerin...

denizsiz bir öğlen düşünden çıkmış gibiyim
öylesine özledim bakışlarının
ıslak yorumunu
gurbetsiz bırakma yorgunluğumu...

soluksuz geldim
sevdim ansızın
durmayı bilmiyorum
bir çırpıda bütün yalnızlığım
geçmişimdi yokluğun
sensizlik geleceğim
öldüm öleceğim
derken
öğreneceğim
hayatı...

sende susmakta hemfikir sesler
bitmenin her türlüsü birleşiyor
ayrılığımda
sonlar başlamadan bende ilk
kent kalabalığında ülkeye uzak
bu yalnızlık bile
solmasın diye
bekleyeceğim
beklemeyi...


kağan işçen...