2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
810
Okunma
kendi diliyle zehirledi
varlığını
kanı çekildi damarlarından
çorunu çıkardı
aldığı nefes
gök rengi gözlerinde açtı
mor çiçekler..
sende
kıraç bir topraktır dedi
zaman
su içre yanar yüreğim..
dil eğilir
gön eğilir
kesik kıvrımlarında
yosun kokusunun..
antik çağlara taşınır
tabut
sessiz çeriler döner ardı sıra
önünde
yangınlar kusan bir şah-ı maran..
sıra sıra dizilir
sunağında
tanrı sözü
eksiksizdir
tanrı sözü
kati
aksayan ayak
nakıs dil
zehrinde soğur
sabahların..
bigünah çocuklar geçer
kapıdan
bigünah çocuklar
kırık cam atıkları rüzgarda
kırık can atıkları yerde
ve
her yerde
bigünah üveyikler
10/07/2013
ödemiş
Cevap Yaz