bir ölünün gözleriyle
son kez baktım
gözlerine..
zaman durmuştu
çoktan
son rüzgar çoktan esmiş
son gül solmuştu..

iki yıl bir güzdü
anımsanan
anımsanmayan
söylenmeyen
bir yığın
çer çöp..


bir kendini aklama telaşıydı
sokaklarda
meydanlarda
evlerde
gürül gürül yaşanan
bir kendini aklama telaşı..

en temiz olma hali neydi
en güzel olma hali ne
hangi zaman aralığında
kanamıştı o kadife ten..

beni sevme sakın, diyordu şair
çok mu uzaktı her şey
yakından mı usanmıştı
yaşamda..

son kez
bir ölünün elleriyle tuttum
ellerini
çoktan soğumuştu
ellerin
ve
ellerinin değmediği bulut
çoktan yağmıştı

bir kırlangıç yavrusu
hala üşüyordu
yüreğimde
bir kırlangıç yavrusu
çelimsiz

son kez
bir ölünün dudaklarından duydum
bu türküyü..
taşlı bir tarlanın ekiniydi
bahar
ne kadar ölgündü
renkler
ve
nasıl da kararmıştı yüzün..

sen hiç yoz tülbent sarmadın
ağrılarına..
umut ne maviydi sende
hüzün ateş kızılı
çokluk ebruli de yaşamazdın düşlerini..

son kez baktım sana..
son kez senin baktığın yerden sana..
bir yaşanmışlık hatırasıydı
aldığın nefes
bir yaşanmamışlık hatırası
adımlarında..


hiç bir şey
sığmazdı
herhangi bir yere
bir aşk şiirine
sığdığı kadar..

sevdiğin isimleri geçir bir bir aklından
yeniden başlıyormuş gibi
yeni bir şiire
yeni bir şarkıya..


19/12/2022
ödemiş