Yüzümdeki matem
bir lunaparktan kalma olsaydı eğer
seni anlardım

onca yalan
düzenbazlar bulvarında
hevesli
kumar kokulu dokunmalarla
ipe gerilen omuzlarıma
yokluğuna dair bir doğum bıraktı
dersem ki sancısızdı
gel yüzüme tükür

uyku barınaklarına
dikilmiş palmiyelerle uzadım
her uyandığımda sesin
ve bir deniz var sandım
gün batımlarının
tuz kokulu seraplarına mı kandım

aşk müzayedesinde
gökyüzünü pazarlıyordu gidişin
ben hiç gelmeyişinle kaybettim oysa ki
yine geçmişte sana dokunanlar kazandı

sevişmek kelimesi
kendini Latincede astığından beri
bu sokaktan geçmiyor bozacılar
ki dudaklarını emmeği düşleyerek
daha bir büyüdü içimin yalnızlığı
ruhumu tarçınlı sefalarıyla yaraladı ya
bilmiyorsun, bilme de zaten

geceleri
yoksul bir meyhanenin gülümseyen
taşralı kızlarına çokça anılarımı ısmarlarım
ve çokça eylülle anlatırım
senden kalanları

hadi yine iyisin
bu yıkık dökük masalın da
kahramanısın bundan sonra …
















.