özetli kelimelerde ne çok şey buldum bana/sana/bize dair şairim.kaç kişi yaşadıkları bu söylenenleri bilmem ancak bilmeyenlerin bir kısmı da tanık olmuştur bu sefil çocukluğa...

ve ben düşündüm de kendimi.7 çocuklu bir hanenin en küçük ferdiydim.annem babam işçi,yarına garantisi yok.

mum ışığını kardeşlerim görmüş,ben doğduğumda elektrik çoktan gelmiş.benim okumaktan başka çarem var mıydı diye düşünüyorum da yoktu şairim.

ya okuyup yazacaktım sefaletimi ya da annemle babamın yazgısına ortak olacaktım.

şimdi görev yaptığım okulda gençlere bunu anlatmaya çalışıyorum.ne zor,ne çaresiz bir şey olduğunu sefaletin.inanın nesil çoktan bırakmış kendini.ümitsizliğin içine düşüyorum çoğu vakit.ama her sabaha yeniden taze ümitlerle merhaba demek istiyorum.belki bugün iki öğrenci farkına varır gitmekte oldukları ciddi yolculuğun diye.

umuyorum ve bekliyorum şairim.gençliğin titreyip de kendine geleceği günü...bekliyorumm

Sabit bir akımda ilerlemek mümkün olsaydı her birimiz için ,inişlerimiz ve çıkışlarımız nefes alma sürecine benzemez,hakiki bir yaşam belirtisi göstermezdi. Asla da özüne dönemezdi.

Şiddetine istinaden nefes alıp vermenin ;oluşan yaşam sesi karanlık kuyularda yankılansa da bırakmaya devam ediyorsa düşüncelerini insan beyaz sayfaya umutla; geçidi engellenmiş olan dağ ve köprüsü satılmış olan deniz gibi içinde biriktirir beyaz öfke ama çaresiz yenilenme olur yazılan pasını dökebilmek için yaşantının kolayca.Böylece dağılır durur yanlışlar gökyüzüne doğrular edinerek arınmışlıkla...

Ne güzeldi şiir...

Tebrikler yürekten
Saygılarımla

İpekyildiz tarafından 7/10/2013 1:08:16 AM zamanında düzenlenmiştir.

okumak ve yazmak çok şeyin üstesinden gelir,

hele sanatla eğitilir şiddete eğilimli kişler bile,

tebrikler,
anlamlı güzel bir şiirdi,

sevgilerimle..