önce kuşlar terk etti
sonra aşklar göğümüzü
ve kanatlarımız mavi ölüsü







çıldırmış olmalı gece
tırmalarken tenimin aryalarını dev cüsseli karanlıklar
beddualar sevişiyor dilimin ökçesinde
uçurumlar hareleniyor
siz yoksulu
ay papatyalar dökerken
çırıl çıplak kalmışlığıma
ben fakiri
yıldız kokusu saçaklarımda
akreple yelkovan dillenirken sizsizliği
takvimler güz yorgunu
suya tutkun
solgun kıyılarımda
kırılgan dalgaların ayrılık ayetleri




ölü/nüz bayım
külünüz / ziyan
iki dudak arası günah
yaslandığınız dağlar
dökülünüz
annenizin arşa yükselen sesinden
ve ekiliniz kurşini bulutların avlusuna
daha saçlarım yeşilken
göğün kafesinden son bir şiir kopartınız
elveda



belki
tövbeleriniz ıslanır
siz ağlarken
avuçlarınıza yazılır
cehenneminizin altında tütsülenen şiir




//...mevlam siz diye sürdü adımı
köhnemiş kirpiklerimin dualarına
örtün yüzümü...//




gün
cam kırıklarında uzayan sureler
boy boy filiz veren
titreyen bir çocuk
her gün nasırlı ellerinizle dikilen




katre katre okunur
yüzünüzdeki çizgilerin ağrıları
ağırlaştıkça zaman
yalandan illet
gün artığı
siz ölüsü gözlerim
gülünüz bayım
gökkuşağına sarmaladım kelebek sokağını




//...sizi çok sevmiştim bayım
bir ikindi vaktinde yakıldı şiirlerim
göğsünüze bastırdığımda düşlerimi eylüldü
nefesimi dayadım avuç içlerinize
bu yüzden kördüm
amâ susuşlarınıza gömüldüm...//




uzadıkça kısalan parmaklarımın gölgelerinde
kefenlenirken aynalar üzerime
peygamber çiçekleri açıyor ceplerimde




ve Azrail’in buzdan nefesi
o malum besteyi çalarken ensemde
siren seslerinde siz
kımıltısız toprağın köklerinde/ rüzgar
yedi kez vuruyor topuklarını yere
yedinci mevsimde
gece gitti
rüya bitti
Uyan…



ölünüz bayım
içimin döküntülerine gömülünüz...



ve nihayetinde
öldünüz bayım
dün gece onikiotuz sularında
bir masalcının seyir defterine gömüldünüz
ihanet kokan ellerinizle
geçmişten geleceğe...