.




gözlerim ıhlamur ağacının altındakilerde
dizlerim zangır zangır titremekte
“-Utku
Utkummm
tutkum..”
“-se.. se.. sen
sen miydin,
sen burada mıydın
orda
ıhlamurun altında”
o yana bakıp gülümsüyor
“yeğenim;
Ayşegül,
Ablamın kızı”
“- o! o kadar oldu mu”
“- büyüdü..
ondokuz oldu”
..
“- nasıl tanıdın”
“- ben herkesi Nurcihan bilirim
seçemesem de
yürüyüşü
tebessümü
sesi
gülüşü kahkahası
endamı
neşesi”

“-bilir Ihlamur ağacını
benim gibi seviyor üstelik
inşallah kavuşurlar”
“-inşaallah”
“-evet senin gibi mesafeli
..
biz hâlâ
el ele tutuşmadık değil mi?
Ayşegül gibi”

“-başka şeyler olsaydı
böyle sevmezdim belki
alışmadığım bilmediğim için
ihtiyaç da duymuyorum şimdi”
..
bir haftada neler oldu biliyor musun
internette ismini aradım
Antalya’da Gül Pansiyon
inanamadım
gittim göremedim
dün geldiğini öğrendim
şimdi yanımdasın

ömür yetmiyor insana..
anlamı kalmıyor hasretin..
biliyor musun
yeğenimin bebeği Hasret
yeğenimin biri Gül
birinin adı ne sence?”
..
“-bilmeeemm”

“-Utkuuu”
ama biz ona
“Tutku” deriz..
benimle kalır..
seni tanır

“-sağ ol”
“-nereden,
resimlerinden”
ailemde seni bilmeyen yok ki..
“o sana şey der.. “hippi”
motor bindiğinden
bir de İspanyol paça
seni netten
arayan-bulan da oydu zaten
eve internet gelince
yaşadığına inanırdı hep
dün duydu geldiğini de
seni çok merak ediyor
..
tanışmak ister misin?
..

hadiii
eve gideriz
beraber yemek yeriz.
..
istersen şimdi
o günlerdeki gibi
o lezzet olmasa da
ekmekarası bir şeyler atıştıralım
akşama tanışırsın
ben acıktım..
o zaman bıktırırdın
bayılırdın
bir şeyler ikram etmeye
bu kız hâlâ o cimcime
daha akşama çok
ama sende
o delikanlı yok”
..

o zaman hep ben konuşurdum
o suskun
şimdi o konuşsun
ben sustum
her şeyi hasretle içime çekiyorum
dinliyorum
seyrediyorum
yaşıyorum
mutluyum..



arkası YARIN
olabilir