1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
629
Okunma
Çıramı yaktılar kaldırımlarda
Refüjlerde tükendi ümitlerim,
Her döndüğüm kavşağı
Gündüz diye kucakladım.
Oysa
Karanlığın kucağında
Sabahladım.
Belki bir gol pozisyonunda
Faul yapılıp kalbi incinen
Bendim.
Belki de kırgınlığım
Beklentilerimin yoğunluğunda
Zumlanması gibiydi
Objektiflerin.
Dışlanmak gibi,
Ya da
Hor görülmesi benliğimin
Hoşgörüye en ihtiyac duyduğu anda.
Sabıkalı zamanlarım oldu benim,
Nezarethanede buldum
Kelimelerimi,
Bazen de cümlelerimde tutuklu
Kaldım öylece...
Kimi çıkmaz sokaklarda
Elimde bir tutam çiçekle
Bekledim, sabahladım
Kısacası kırıldım hayata.
Kırıldım kırılgan zaman ve mekana
Ve çok koydu
Boynu bükük bırakman kalemimi
Yani bana çok koydu ayrılık,
O yüzden de
Kırığım sana çok kırık.
ls
Cevap Yaz