Sen bu yazdığımı hiç okumayacaksın


Bir hayalin vardı
Başarılı olmana rağmen
Hayatın insafsız çelmelerine takılan
Kilometrelerce yaya yürüdüğün dikenli yollar
Derme çatma bir (evde)
Çatıdan sızan yağmur damlaları
Sadece kitabı gösteren cimri bir löküs lambası
Ve anlattığında,
Boğazın gibi yüreğimi çizen kuru arpa ekmeği


En çokta o ev bozuntusunun
Kirasını ödeyememen incitmişti seni
Sen o gençliğinin baharında
Daha çocuk sayılacak bir yaşta
Üstelik savaşta
Üstelik gazeteleri yorgan yaparak başta
Gurbeti, hiç tükenmeyecek hasreti,
Kiranı ödemeyenlere yardım etmeyi seçtin
Zaten hiç kendin için yaşamadın ki ....


Okulun daha ilk günü
Sen gibi bende başarılı sayılırdım
Ama sen gibi banada hayat çelme takmıştı
Herkes teneffüste,
Sınıfta bir tek ben, sıralar, birde
Hıçkırıklarıma karışan gözyaşlarım,
çaresizdim
Anlamıştım ta ilk günden sınıfta kalacağımı
Sonra bir ses; Baban geldi dediler
Zar zor toparlandım, belli etmedim
yıkılmıştım
Sen giderken hani demiştin ya : Okul nasıl !
ve tebessüm etmiştin...


Bilmiyorsun canım Baba
Sen üzülme diye
O tebessümün hatırına okudum ...
Dedim ya
Sen bunları bilmiyorsun, ve hiç bilmeyeceksin...






28.06.2013