hiç değişmiyor
kırmızının kor dudaklarından düşme korkusu
nasıl da dümen kırıyor insan
yalanlar anlatıyor kendi içine bile
o gelip pencereyi açmadı
diğeri eşlik etmedi
yanlış giden bir şeyler var
samimi olmak lazım
falan filan
evet öyleyim bir renk çırpınırken
neyi kast ettiğimi anlatıyordum
ama önemli değil
her insan bacasız doğar ateşinden

yani anlatabildim mi bilmiyorum
saksılara su verirken
dişlerini bileyen bir canavar oluyorum
sonra gülüyorum aynadaki yüzümün ilginçliğine
ve biraz daha büyümek için
abartılarınız doluyor düşlerime
basit bir solumanın kıyısı oluyor ışıltılı sabahlar

demin ne kadar çok şey söyledimse
daha azının daha azını tanımlasana
barikatı düşmüş bir heyecanın
kamburumsu utangaçlığını anlatsana

geceye dönük yankılar biriktirir yalanları olan şairler
bir ilizyon çıkartmasına dönüşür cepheler
bak bu dolunay
bu da esintilerin garip sesi
takla attıkça yıldızlar
her şey ikimiz için
ve rüyasında çırpınan çocuklar eşlik etmez şiirinize
duysalar da kendi kadim duvarlarını geçemezler
gece veya gündüz değildir aslolan
tam birleşmelerin ölüm haline
hiç bir zaman eşlik edemez insan

bütün soruları bir çuvala doldurup atalım
bu gün ne getirdi bize güneşin çocukları
ona bakalım
isimli isimsiz binlerce hayalimizi söyledik
söylediler
ve derdini anlatamamış diye
kızmayın ona
harflerin kalbi öyle küçük ki.