Kırık Oyuncaklı

ömür hızlı geçer
onu uzatan içine koyduklarındır
bazen bir pazar saat on bir balkonlu
güneş yarenliği
bazen bir tren yolculuğunda
haşlanmış yumurta tadı
benimkinde en çok onu aramaktı
sarı bir göle benzeyen
yoksunluk denizinde sıkıntının
onu aramaktı
ilk paylaşmayı
oyuncaklarımda tadarak ağlamak
ilk tanımak belki
adı olmayan bir hıçkırıkta
onun pencerede siyah yok oluşuna ağlamak
paylaşmayı tanımak o muydu
ağlamak istiyorum
sarı bir göle benziyor ruhum
onsuz yaşamak istemiyorum
pazar balkonlu bir çocuklukta
oyuncağım kırık
onunsa kalbi
zamanı geri döndüremiyorum
ona gösteremediğim merhametim
acımaktı kendime
ama çocuktum
onun naylon terliklerinde unuttum
o yok
bir daha hiç olmayacak
bense hep çocuk kalacağım
paylaşmayı öğrenmiş olarak
kırık oyuncaklı şiirlerimde...

kağan işçen...