vuslata engel bir incecik perde
o güzel muştu
kimbilir ne zaman ve nerde
cismim aciz
cismim garip
uzanır hayalimde
yerde

kanatlanır uçar semaya ruh kuşum
sararır solar
sanırsın ki hazanda bir
yaprak
bedeni çeker
mıknatıs gibi kara toprak

"müjde hiç ölmeyeceksin "
derken bir ses
düğümlenir nefes

ey sevgili
ey ölüm ’"merhaba "
diyerek gel
karanlığımı bir ışık hüzmesi ol del
eserse nur ile
yel
korkutmaz
boğmaz akan sel

ne demiş üstad;

"Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber./
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?"

ey kara sevdam
Rabbimin hediyesi ruh kuşuma can
ruh kuşuma kanat
yaşamak ağır yük
geç kalma
gel

gözlerime sürmeni sür
hayırla sonuçlandır ömrümü
şöyle yavaş yavaş dür

uzat ellerini tut elimi
sür yüzünü
ruh kuşumun yüreğine

annem gibi
annem gibi yüzüme gül