ne güzel tanımlamışsınız şiiri. yalnızlığın kulaklarda uğuldamasını kulak içindeki organlarla bağdaştırmanız ve çekiç, örs üzengi, salyangoz gibi kelimlerle hem görsel hem de işitsel çağrışımlar yaratmışsınız. yine çan eğrisi ile bir frekans çağrışımı ve gittikçe yükselen sonra alçalan bir duygusal gidip gelmeler... aynı zamanda bu git geller arasında kapana sıkışmışlık duygusu. kehribar zamanlar çok güzel bir söyleyiş. hayatın,yaşanan güzelliklerin en önemli durağı, odak noktası olan sevgiliyle dinlenen alaturka musikinin veya onunla geçen ve şimdiki aşklarda o eski tadın bulunmadığı zamanların yad edilişi. bilmiyorum mehmet kaplan'ın tatsız tuzsuz freudsal şiir tahlillerini aratır mı bu yorumlarım :))) tebrikler. ayrıca bu şiir bana behçet necatigil'in ben bir traversim entroverter şiirini hatırlattı ses kurgusuyla.