Bu nasıl gidiş Cancağızım,
Benimkisi nasıl bir terkediliş,
Soluklarım koaha yakalanmışçasına yarım,
Soluklarım, soluklarından çok uzakta cancağızım...



Seni kimin bedduaları aldı benden,
Kimin nazarı dokundu sevgilim,
Hangi ayrılık şiirinin son kıtası sen oldun.
Ve ben hangi anonim acının yaşayanı,
Şimdi yeniden seviyorumları kucaklayıp ta çıksan karşıma...
Şimdi tekrar yanaklarımı sürsem yanaklarına...
Şimdi tekrar gülücükler satsan yüzüme sevgilim...
Islanmasa artık gözüm,
Hükmünü yitirse artık,bitti sözün,
İş işten,ben benden geçmeden gelsen diyorum sevgilim,
Acıma duygularınımı yitirdin..Aşk a kafir mi kaldın ?
Hiç mi özlemedin ?
Merakta mı etmiyorsun artık beni ?
Oysa 1 saat aramasam başıma bir şey geldi sanır,
Telefonumu çağrılarınla, taciz ateşlerine tutardın...
Öldüm mü saydın beni,umudunu mu yitirdin bize dair ne varsa ?
Bu kadar hor mu kullanmıştım ben aşkını sevgilim...
Af kapıları kapanmazken Mevlanın,sen kapılarınımı kapattın kalbinin ?
Kaç acı daha temizleyecek beni, kaç deprem,söylesene kaç yangın..
Biliyorum yitirmiştim seni,
Biliyorum dönmeyeceksin aslında geri,
Aklında bile kalmayacak, hatıralarında bile izlerimi yok etmeye çalışacaksın değil mi,
Biliyorum, gözlerinde cenneti gördüğüm, aşk bakışlım biliyorum işte,
Bir elvedaya sığdıracaksın kocaman bir aşkı,
Kızamıyorum bile, ya hak etmiştin ayrılığı dersen ?
Nasıl bir özür döndürebilir ki seni bana, bilmiyorum ?
Aşkına aç kaldım,susuzluğundan çatladım, çorak kaldı her yanım sevgilim...
Şimdi mutluluktan bahsetmesin kimse,
Şimdi adının yanımda olmadığı hiçbir cümle kurulamasın dilimde,
Bulutları indirdiğinden beri gözlerime, gülmesin hiç bir çocuk, ağlayarak doğsun bebekler..
Hoş çakal ardımdan zafer çığlıkları atan sevgilim,
Hoş çakal yeni doğmuş bütün çocukların mutluluk katili,
Hoş çakal acıyan yanım,şiirlerim süslü,huysuz kadını,
Hoş çakal ve beni asla unutama.

Çağlar Öcal

06.13-05.15