Sessiz odamda sensiz,sesi kısık şiirler dinliyorum,
İnsan doğmak değil,marifet insan kalmak ve aşık olabilmekmiş..
Ne tuhaf unutmak istemeyişim seni Melisa...
En kuytu köşeme saklamaya çalıştığım kadın,
Merkezi senmişsin Dünya’nın ve ben etrafında dönüyor ha,dönüyormuşum,
Parke taşlarını ezbere bildiğim sokağındayım şimdi,
Ellerini ilk defa tuttuğum o sokak varya,tamda orada.
Melisa,ya sen neredesin ? Işıklarınız yanmıyor !
Pembegül’üm,bir bebeğin tenine sinmiş kokun..
Ellerimde bıraktığın parmak izin silinmeye yüz tuttu.
Gözlerin;O kahvenin her tonu gözlerin yok artık üzerimde..
Üzülmüyorum,mutlu olduğun düşüncesi aklıma her geldiğinde,
Lüzumsuz endişedir belkide bu içimde ki,
Ümidimi yitirmemeye çalışıyorum,
Melekler ağlıyor halime,ben bir sigara daha yakıyorum.
Özlüyorum yalan değil,hemde çok özlüyorum..
Zamanı Alsancak’ta bir kafenin,D-6 numaralı masasında durduruyorum.
Lime lime sana dair beklentilerim,
Elimde değil işte,unutamıyorum..
Dualarımın arasına hapsediyorum seni,
İnsan doğmak değil,marifet insan kalmak ve aşık olabilmekmiş..
Melisa tek aşık olduğum kadın.
Marifet sana aşık olmakmış.
.
Çağlar ÖCAL
.
20.11.2016
00.49