Çok zaman sonra tesadüfen karşılaşmışlardır birbirleriyle,buruk bir tebessüm vardır yüzlerinde ve birazda mahcubiyet...
Kucağında ağlayan oğlunu susturmaya çalışan kadın başladı söze;
-’Çok değişmişsin...’
.
-Değiştim ben..
Telefon numaramla başladım değişmeye,telefonun rehber bölümünde,A kısmında yer alan adını silerek değiştim.
Gülüşlerimi sildim yüzümden,
Dinlediğim şarkılar değişti,
Yemek alışkanlığım değişti mesela...
Kahvaltılarımı akşamüzerine yetiştiriyorum,
Sigarayı hala çok içsemde markasını değiştirdim,
Güzel görünmeye çalışmıyorum eskisi gibi,
Güzel kokular sıkmıyorum üzerime,
O çok sevdiğin parfümümün kokusu da değişti,
Çok değiştim ben.
Yalnız şiirlerimin adresi değişmedi,
Yine sana yazıyorum eskiden olduğu gibi.
Yine sen,
Bir sen,
Yalnız sen...
Artık,yalnız olan ben.
Değişti o zamanlar senin olan ben.
Bende ki ahh bu ben.
Kötü biriyim artık,
İyi niyetlerimi öldürdün,
Ha babam dost-düşman güldürdün,
Yaşam sevincimi söndürdün de söndürdün.
Çok değiştim ben..
.
Diyemeden;
-’Aslında hala aynıyım hatta çok iyiyim’ diyerek uzaklaştı oradan genç adam.
.
Birdaha karşılaşmamak için dualar edercesine.

Çağlar Öcal