Sen savaşlar kentinin en mazlum kızı..
Kalbi defalarca bomba yemiş kadın,kadınım.
Kan ve barut kokan şehrimizin topraklarında,
Gonca olup açarmı çiçeklerimiz baharda ?
İçimin ta içine c-4’ler yerleştiren kadın...
Çok yaşarmıyım sanarsın eğer benden gidersen ?
Ne zaman seni sevdiğimi söylesem ’ölürüm’derdin..
Herkes için öl ! Bir benim için yaşa diyemediğim açık yaram.
Biliyorum barış hiçbir zaman uğramayacak bizim ülkemize,
Biliyorum ben ellerini ellerime hapsedemeyeceğim.
Biliyorum kaburgamın altında,
Kafesinde saklı duran kalbimin,senin için çırpınmalarıda boşa.
Yanlış şehirlerin savaşçılarıydık aslında..
Düşmanları aynı fakat farklı cephelerde savaşan.
Sen savaşlar kentinin en asil kızı,
Ben ölüme çok yakınken sana aşık olan,kanaması durdurulamayan adam.
Yavaş yavaş gözleri kapanan..
Çağlar sonrasında da konuşulacak olan aşkım.
Çağlar,sonrasında da...
Kaldır başını sakın düşürme yere,
Düşmesin gözpınarlarından damlalar..
Zaten hiç yaşamadım say.
Sen ki alışkınsın ölümlere,gitmelere ve alışkınsın yok etmelere..
Sen savaşlar kentinin en mahzun kızı.
Ben senin cephene ulaşamayan savaşçı..
Aşkım ve bayrağım sana,sen Allah’a emanet ol.
Seni seviyorum,seni seviyorum,seni seviyorum...

Çağlar Öcal

Savaşın ve mermilerin tam ortasında bir çocuk bırakıyorum sana...