Artık uzun uzun yazamıyorum şiirlerimi,
Merhaba ile başlayan cümleler kuramıyorum.
Hoşçakal dediğinden beri,sadece hoşçakal çıkıyor dudaklarımın arasından...

Hatırlıyormusun bilmem ama cinayetin gibi bırakmıştın beni bir anda,aha tamda şuranda...
Öylesine iğrenç,öylesine artık ve öylesine yarımdım ki sen giderken.
Gerçi,neden bıraktığınıda hâlâ anlamış değilim...
Merak etmemişsindir ama yinede söylemeliyim;
Hoşçakalamıyorum.
Annem,babam bir hayli kızıyor bana,
Çok sigara içiyormuşum bu aralar.
Bırakıp gidişini anlatmıştım aslına bakarsan onlarada,
Öyle sanıyorum ki;
Beni,babam bile anlamıyor,
Bizim Ömer’i tanırsın,’’ağabey boşver’’ diyor...
Boşveremiyorum işte,
Bunu Ömer’de biliyor.
Sonra takıyorum kafama yine seni,ardından bir sigara daha sonra bir tane daha yakıyorum...
Ben,beni yakıyorum,senin elime tutuşturduğun hoşçakallarla,
Sen dışında herkes öylesine çok düşünüyor ki beni;
Kimse bana hoşçakal demiyor.
Belki de biliyorlar hoşçakalamadığımı,
Ben hoşçakalamıyorum,canımın içi...
Sen hoşçakal.

Çağlar Öcal