Korkuyorum!
Korkuyorum!
Korkuyorum!

Yan yana dizildikçe, yazdığım şu heceler
Bir de uygun düştükçe, alt alta kafiyeler
Korkarım ki okuyacak, olan kimseler
Buna şiir bana da, şair’di diyecekler
/ Hey Akif hey!

Hoş gör şu kifayetsiz, naçar üç beş cümlemi
Benim ki olsa olsa, bir deli cesareti
Sen şiirler sultanı, şairin ise piri
Sen varken şiir yazmak, bilmem kimlerin haddi
/ Hey Akif hey!

"Bedrin aslanları ancak bu kadar şanlı idi "
Ülkem, bu dizelerle bulmuştu İstiklali
"Ne büyüksün ki dedin, kanın kurtarıyor tevhidi"
Kim, senin gibi övdü, bu bayrak bu milleti
/ Hey Akif hey!

Memleketler birer han, dünya köydür şanına
Uğramadık bir diyar bırakmamışsın bana
Şairlikten bir nebze nasibim var sanırdım
Her kafiye demirbaş, hece zimmetmiş sana
/ Hey Akif hey!

Safahat’ın bir derya, sanki zemzem den içmek
Her harfinde bin mana, ne mümkün seni çözmek
En sonunda anladım, yüreğim ürpererek
Seni düşünmek var ya, en büyük şiir demek!
Seni düşünmek var ya, en büyük şiir demek!

Ruhun Şad Olsun AKİF

Metin Ceylan