Ayrılık


Ben mi dedim "artık beni unut" diye güzelim?
Aklımın hiç köşesinde bile yoktu ayrılık...
Kim söyledi, salla salla uyut diye güzelim?
Düşlerimin tam alnına kurşun sıktı ayrılık!

Birleşelim dedikçe ben, alem girdi araya!
Her kes elinde bir tuzluk, bastılar hep yaraya!
En güzel duygularımla atıldım maveraya;
Ta kalbimin ortasına giren oktu ayrılık...

Bir bak hicran yarasından döktüğüm şu yaşlara!
İnsaf eyle, bir çare bul çektiğim telaşlara...
Gitmek kolay, kalmaya gör, neler gelir başlara!
Unutmak hiç kolay değil, tam bir şoktu ayrılık...

Ya hicransın ya da firkat, vuslat değil ki adın...
Ne Kerem’den, ne Aslı’dan ders almadın be kadın!
Beni böyle boynu bükük koymak mıydı muradın?
Bir bilsen ne ateşlere atıp yaktı ayrılık...

Karşıdaki dağları tüm kara duman bürüdü!
O bir sözün ciğerime bilsen nasıl yürüdü?
Gönlümdeki gonca güller hep eridi, çürüdü!
Gül bahçemde inan ki çok kötü koktu ayrılık...

Sen ne dersen de güzelim, aramızda bir umman...
Sanki, firkat için böyle karardı tüm asuman!
Bilmiyorum ne söylesem, ortalık hep toz, duman!
Kurduğum tüm hayalleri zora soktu ayrılık...

Antalya-2013/06

TDK:

mavera: görülen alemin ötesi...
hicran: ayrılığın verdiği büyük üzüntü.
firkat: ayrılık, dosttan sevgiliden ayrılma.
vuslat: sevgiliye kavuşma.
asuman: gök, gökyüzü, sema...

Halil Şakir Taşçıoğlu