halkın harikalar diyarında
çocuklar
gözyaşlarıyla mayaladıkları suyu
bölüşürler geceyle
sabaha hazır yalansızlığa...

avuç avuç büyür
dağılır komünü
günü gülüşle anmanın
acıyı aşmanın miladı olur...

bilir miydin ağaçların
nasıl cömert meyvelendiğini
zamana dik
yoksa şimdi daha mı cömertler
kuyuya bir taş atınca tarih...

anladın mı
bayrak gibidir ya yumrukları hani
gelecek adına adımların ölçüsünü
belirlerken isyanı yoksunluğun...

ya da hani göğerttiği çocukların
panzerlerin üzerinde
bayrak gibidir
bir rüzgarı gücendirmek
çiçekleri ezmemek adına koşarken
koşarken özgürlüğe
çiçekleri ezmeden
özgürlük için...

eğilmemiş bir ses ki
peşinden koştuğumuz
neresine koşarsan koş
aynı tonun farklı güzelliği
hınva hınç meydanlarda...

neresinden tutarsan tut
aynı direnç dalı
tutunacağın
diren
düşmezsin Türkiye
direncinle çölü ayıklanır zulmün
içimizden
diren
düşmezsin Türkiye
berrak sularla sarhoş olmaya
uyandır bizi
uyandır
acıya mecnun kalmasın
yaralanmasın dağlar
ayrılıkla bir
ve hiçbir öykü yanmasın
öksüz kalmasın sevda
diren
külü savrulmadan
direncin...



kağan işçen...