Seni eğer bir gün incitirsem yüreğim kanar
Gözlerim damla damla akar
Sen şu kurak toprağımda açan nar çiçeğimsin
Sen baharım, sen kışım, sen alınyazımsın
Sen kaderimsin xezal
Sen güneşin kızısın

Xezal dün gece seyrim içindeydin
Öyle mahsumdun ki
Bir meleği anımsatıyordun bana
Dokunmaya koklamaya korktum
Gideceğinden, sensiz kalacağımdan korktum
Biliyormusun xezal
Sen gidersen ben ölürüm
Sen gidersen ben yaşıyamam xezal

Ben hayatın her deminde yalnızken
Bir ömür seni bekledim durdum
Bir ömür Allahtan seni diledim
Dualarıma amin oldun xezal
Ben yangınlar içinde kavrulduğum bir vakit
Bir asır senin yollarını gözledim
İçinde kaybolup boğuluncaya kadar
Gözlerim gözlerini bekledi

Bir güvercini göğüs kafesinden ayırmışlar gibi
Nefes alamadığım sensiz bir akşam üstü
Bulvarları yağmalamış sokakları talan edilmiş
Bir barikata baş kaldırır gibi
Kendi kendimle savaşıp
Toprak kokan tenimde yokluğuna bir karanfil bıraktım
Şimdi yokluğunun ağıtlarıyla çalkalanır ülkem xezal

Ben senin hiç görmediğim gözlerine sığındığım günden beri
Yurduma bahar geldi xezal
Hiç tutmadığım toprak koken eline elimi sürdüğüm günden beri
Ellerimde karanfiller doğar oldu
Ve hiç sarılmadığım teninle uyuduğum her gecemin sabahına
Güneşin koynunda uyandım xezal
Şimdi yoksun yanımda
Ve belki çok uzaklardasın
Ama şunu bilmeni isterim ki
Soframda yavan bir ekmek
Ve kuru bir soğan duruyor
Ve birde kırmızı bir karanfil
Eğer bir sabah yolun düşerse haneme
Beraber sofraya bağdaş kurar
Beraber kaçak çay içeriz
Ve beraber gülümseriz
Sen karanfili koklaya dururken
Ben senin kokunla hayata sarılılım
Sana sarılıp yaşamı kucaklar gibi

İbrahim DALKILIÇ