yaklaştım
on adım


meşaleler tuttum karanlığıma
bütün anneleri öldürmüştüm

yankılandı sesim
uçurumda bir iblis yuvarlandı
ağladım
kulakları açık kalmış bir kedi yavrusuydum

mavi renk diye diretti kendini
sloganlar attı
yaşamak güzeldi
edip abiye bir bira söyledim
yaşamak bu değildi

kondu önlüğüme uçması kuşların
topladım yerden birer birer
özgürlük denen ilacı

bir bedeviye selam vermiş gibi rahattım
ve öksürmüş adamlar gibi yalçın

saate baktı saçları bulutun
yağdı
yağdı
yaşamak güzeldi

egzozla soldu yuvası solucanın
ben bir solucanın gözleriyim

döndüm
son adım

sevdası tükendi çay bardağının
çay tabağına

bütün karadenizi yuvarladım cebime
yasak olmanın verdiği meyve
yeşerdi avuçlarımda

iblis hala düşüyor tekkeye

eğildim

ellerimi açıp tenhaya
parmak izlerimi seyrettim

öldü yağmurun saçlarıma dökülüşü
öldü cebimden hiç çıkmayan ses
öldü kurşuni mutluluğu dudağımın
ve

doğdu

yalnızlığım



Merve Taşçı