serilmiş bir bütünün ortasına dizelerim
melekler uyumuş sesimde
iblisler can çekişiyor dizelerimin renginde

eksik olan ne
bir kadın mı bütün bunların ortasında yahut bir adam
bütün dünya sırattan geçecek hissiyle yanıyorum
dünya hala yuvarlak

bir bilim adamı kalkıyor
ufka diziliyorum kendimi öldürdükçe
şarkıları ve resimleri
söz gelimi diziyorum
bir daha ölmek istiyorsak
bir daha öpüşelim diyorum

aynalar tokat gibi çarpıyor dudaklarıma
hangisi gerçek bu duygu pazarının
kapılar örtülüyor
hangi samimiyet kokuyor gözlerinde
odanın dört duvarı yürüyor

hangi insan artık yalnızım yalanında duraksar
bağırıyorum
ayaklarımın altına sesleniyor karıncalar

asıl ben eziliyorum oysa
italyan gülüşü sergiliyorum
bir türk gibi gülmekle eşit

melekler uyanıyor
gökler memleketi oluyor yer altının
filozoflar evleniyor

eşit oluyoruz biz hep
mahkemesinde yalanlarımızın


Merve TAŞÇI