Benim umutlarım, hayallerim, yarınlarım vardı
Tükenmek bilmeyen sevdam vardı.
Rüzgara göğüs geren mum gibi
Dokunmak vardı titrek bir elle Sevgiliye

Gülün nazına bırakacaktık hayallerimizi
Uzanıp rüzgarın kalbine
Hırçınlığına tutunacaktık.
Düşen ilk damlasıyla gözyaşımın
Dudağına değecektim yarimin
Yüreğim göğsünün üzerine düşecekti…
Uzak diyarlara demir atacaktım gözlerinde.
Kül olacaktım sözlerinde…
Aciz kalacaktım dökülen nağmelerinde
Çaresiz kalacaktım türkülerinde
Yok olacaktım bakışlarında
Yaşayıp görmek vardı.

Gerçekten çok şey mi istedim?

Tenimdeki anlamsız titreyiş, hoş geldin.
Nasıl ve nerden geldin?
Bir haber uçursaydın gelmezden evvel.
Bir adım önde dursaydın da cemalin göreydim.

Ey ölüm hoş geldin!
Bardaktan dökülürcesine yağan yağmurla
Havanın griye çaldığı bir anda
Sinsi, hain, ve bir suikastçı titizliğinle

Hoş geldin…

İbrahim Halil ÖZLÜ