1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
968
Okunma

Karanlığa bürünüyorum seni görmediğim her gün
Şems düşüyor önce , sonra da ben
Bu her gün böyle.
Karanlığı daha çok sever oldum
Kalemimden dökülüyor mürekkep damlacıkları
Harf harf sıralanıyor kelimelerim
damlayan mürekkebim durmadan
Tekrar takrar beyaz kağıda yazıyor;
- Olsun.
Ben üzüntüyü daha çok seviyorum...
Ben yalnızlığı daha çok seviyorum...
Yüreğine düştüğümden beri,
Yüreğinden düştüğümden beri
Bu böyle değişmedi
Korkma kimse görmedi.
Kimse işitmedi.
Sen içimdeydin.
Sen de işitmedin...
Sende görmedin
İbrahim Halil ÖZLÜ
5.0
100% (1)